Ballerina project

W sierpniu miałam przyjemność fotografować piękna Karolinę - która nie jest tylko cudowną modelką, ``flexi świrem`` i małym francuzikiem, ale również moją przyjaciółką. Jedną z najbliższych memu sercu osób.
Fotografowałam ją na Operze w Oslo (Oslo Opera Hause) inspirując się baletową przeszłością mojej modelki, która (o dziwo!) pozowała PIERWSZY raz w życiu! Zdjęcia wyszły fenomenalne, a ona Karolina w ogólnie nie sprawiała wrażenia, że to totalnie jej pierwszy raz przed obiektywem. Mimo lekkiej nieśmiałości z początku, bo na Operze było mnóstwo ludzi, to bardzo szybko wczuła się w klimat i mogła być w swoim baletowym świecie.
Chciałam zrobić jej najpiękniejsze zdjęcia w ``baletowej sesji``, bo za czasów, gdy tańczyła ma niewiele pamiątek w postaci zdjęć. Czas było to zmienić!
Los bywa na tyle okrutny, że odbiera ludziom możliwość robienia tego, czego kochają. Tak było właśnie w przypadku mojej modelki, która po wielu latach ciężkich treningów, potu i łez musiała zrezygnować ze swojej największej życiowej pasji. Przez to, że jest to moja bliska osoba, to traktuję to również jako osobistą ``tragedię``.  Życie bywa przewrotne, a zdrowie jest kruche i łatwo je stracić. Wiem to po sobie. I każda osoba, która cierpi/cierpiała na jakieś schorzenia jest też tego świadoma. Każdy wie jakim wymagającym tańcem jest balet. Nawet kilka tygodni bez treningów = trudnościami ze skończeniem szkoły baletowej. Pomimo poprawy zdrowia mojej przyjaciółki, niestety już nie było jej dane kontynuować tego, co robiła.

Warto uświadamiać ludziom, że są w czymś dobrzy. Powinniśmy zawsze przyłapywać innych na tym, co robią dobrze! Talent czy jak ktoś woli ``predyspozycje`` są bardzo unikalnymi cechami i niewielu z nas je ma. Dlatego jeśli widzimy, że ktoś ma tzw smykałkę do robienia x rzeczy powinniśmy jak najbardziej popychać ja do przodu, motywować i zrobić wszystko, by pomóc w jej rozwoju.
Dla mnie nie ma nic piękniejszego niż patrzenie jak ktoś z roku na rok doskonali swoje umiejętności. Uwielbiam ciężką pracę i walkę do upadłego, dlatego mocno szanuje i podziwiam osoby, które też wybierają taką ścieżkę w swoim życiu. Oddają się czemuś bez reszty i są gotowi do wielu poświęceń by realizować swoją pasję.

A teraz chcę Wam pokazać czystą pasję, czyste piękno i najszczerszą rzecz jaką ta malutka istotka mogła pokazać. Zakochajcie się w niej jak ja, gdy za każdym razem oglądam te zdjęcia.

`I have never craved the system's sympathy`

Powiedz, powiedz, proszę, jak działa nasz świat.
Kim jest ten ktoś wewnątrz mnie?
W sercu tego zepsutego, zepsutego do cna świata śmiejesz się niewinnie, tak jakby ślepy na to wszystko.
Jestem rozbity tak, że aż brak mi tchu.
Prawda, nawet prawda wydaje się być nierozwikłana.
Zamarzłem
Podatny, niepodatny, opętany, nieopętany.
Odnalazłem Cię
W tym wielkim i zepsutym świecie
Stopniowo obracam się w nicość.
Nie patrz tak na mnie, nie próbuj mnie szukać.
Za nic w świecie nie mógłbym Cię skrzywdzić
I proszę jedynie... Byś nie zapomniał o mnie.
Mojego prawdziwego ja.
Przytłoczony samotnością, która nie zna granic.
Wspominam dawne czasy.
Ugrzązłem próbując rozwikłaać świat.
Obaj zmieniliśmy się i nie ma już odwrotu.
Niczym jedna całość dążymy do destrukcji.
Podatny, niepotatny, opętany, nieopętany.
Nikomu nie pozwolę Cię dotknąć.
W tym wielkim i zepsutym świecie
Stopniowo obracam się w nicość.
Nie patrz tak na mnie, nie próbuj mnie szukać.
Wpadłem w pułapkę samotności.
Nim przyszłość nadeszła rozwikłana.
Proszę, nie zapomnij o mnie.
Mojego prawdziwego ja.
Nie zapomnij.
Zmieniłem się i nie wiem co mam począć.
Wyczekując w raju, gdzie wszystko pozostaje niewzruszone.
Proszę, nie zapomnij o mnie.
Powiedz...
Proszę, powiedz.
Czy wewnątrz mnie naprawdę ktoś jest?

Fotograf, styl, makeup: Katarzyna Mikolajczak
Warszawa, Łazienki Królewskie

Hello, it´s me!

Haa! Myśleliście, że o Was zapomniałam, a mój blog już umarł? Nie, nie! Nie pozbędziecie się mnie tak łatwo :)
Nie było mnie troszkę. Dlaczego? Dużo na głowie. Miałam ostatnie zaliczenia, poprawki, dużo skupiłam się na treningach, byłam w Polsce przez kilka dni i... potrzebowałam odpocząć. Nie od bloga generalnie, nie uważam blogowania za problem, nie uważam, że marnuje czas ani nic w tym stylu. Po prostu jak już piszę, to oddaje się temu w 100%, dlatego z pisaniem dochodzi jakiś mały stresik czy na pewno ujęłam wszystko tak jak chciałam, poczucie obowiązku, że dawno mnie tu nie było itd. Po prostu potrzebowałam się wyciszyć, nie czuć, że mam jakieś obowiązki i robić to, na co mam ochotę. Aktualnie mam wielką potrzebę żeby regularnie tu pisać, więc będę. Kocham to! :)
Dzisiejszy post będzie luźny. Nie mam żadnych sesji, innych zdjęć, czy bardzo mądrego i ambitnego przekazu. Chcę opowiedzieć co u mnie, w końcu nie odzywałam się przez jakiś czas.

Około miesiąc temu odwiedziłam moją przyjaciółkę w Polsce, przyleciałam tam żeby wspólnie świętować z nią jej urodziny. Cztery wspaniałe dni spędziłam na Śląsku, który podbił moje serce! Niezmiernie mi się tam podobało. Park róż w Chorzowie był przepiękny, Park Śląski jest bardzo klimatycznym miejscem i spacer po nim sprawił, że byłam mocno zrelaksowana i wyciszona. Katwoice to też ładnie miasto. Wiele osób mi się dziwiło, że tam mi się spodobało. Ale z ręką na sercu! Śląsk jest przepięknym miejscem i chętnie będę do niego wracać.
Aktualnie przebywam w Oslo. w Norwegii będę do 24 lipca, później wyjeżdżam na wakacje do Polski. 16 sieprnia wracam z powrotem. Czy mam jakieś szczególne plany na ten wakacyjny okres? Szczerze mówiąc nie. Będąc tutaj mocno skupiłam się na treningach i rozciąganiu. Robie rzeczy, na które brakowało mi wcześniej czasu. Np nadrabiam zaległości w anime :D Bardzo mi tego brakowało. W Polsce też nie mam konkretnych planów. Chcę po prostu miło spędzić czas z rodziną i przyjaciółmi. Umówiłam się w Warszawie na sesje zdjęciową w klimacie fantasy, nie mogę się jej doczekać. Dawno nie pozowałam, a cholernie mi tego zaczęło brakować. Najbliższe tygodnie przeznaczam na relaks, pasje i wszystko, co będę miała ochotę robić. Niech wszystko biegnie własnym tępem, ja nie chce się śpieszyć. Czasem trzeba zwolnić i pozwolić sobie poleżeć w łóżku do 12, wyjść na spacer czy na trening bez myśli, że dalej masz milion obowiązków, a doba ma tylko 24h. Chcę odpocząć. Chcę zwolnić.

Kilka wspomnień. 

Zapraszam na  instagram mojej przyjaciolki.

A tu filmik, ktory niedawno wstawilam na kanal. 

enjoy!