Kim jest ten ktoś wewnątrz mnie?
W sercu tego zepsutego, zepsutego do cna świata śmiejesz się niewinnie, tak jakby ślepy na to wszystko.
Jestem rozbity tak, że aż brak mi tchu.
Prawda, nawet prawda wydaje się być nierozwikłana.
Zamarzłem
Podatny, niepodatny, opętany, nieopętany.
Odnalazłem Cię
W tym wielkim i zepsutym świecie
Stopniowo obracam się w nicość.
Nie patrz tak na mnie, nie próbuj mnie szukać.
Za nic w świecie nie mógłbym Cię skrzywdzić
I proszę jedynie... Byś nie zapomniał o mnie.
Mojego prawdziwego ja.
Przytłoczony samotnością, która nie zna granic.
Wspominam dawne czasy.
Ugrzązłem próbując rozwikłaać świat.
Obaj zmieniliśmy się i nie ma już odwrotu.
Niczym jedna całość dążymy do destrukcji.
Podatny, niepotatny, opętany, nieopętany.
Nikomu nie pozwolę Cię dotknąć.
W tym wielkim i zepsutym świecie
Stopniowo obracam się w nicość.
Nie patrz tak na mnie, nie próbuj mnie szukać.
Wpadłem w pułapkę samotności.
Nim przyszłość nadeszła rozwikłana.
Proszę, nie zapomnij o mnie.
Mojego prawdziwego ja.
Nie zapomnij.
Zmieniłem się i nie wiem co mam począć.
Wyczekując w raju, gdzie wszystko pozostaje niewzruszone.
Proszę, nie zapomnij o mnie.
Powiedz...
Proszę, powiedz.
Czy wewnątrz mnie naprawdę ktoś jest?
Fotograf, styl, makeup: Katarzyna Mikolajczak
Warszawa, Łazienki Królewskie
